Θεραπεία οξέων προσβολών

Μία θεραπεία για κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας είναι η κολχικίνη. Αυτό το φάρμακο μπορεί να είναι αποτελεσματικό εάν δοθεί νωρίς στην κρίση. Ωστόσο, η κολχικίνη μπορεί να προκαλέσει ναυτία, έμετο, διάρροια και άλλες παρενέργειες. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να είναι λιγότερο συχνές με χαμηλές δόσεις. Ασθενείς με νεφρική ή ηπατική νόσο ή που λαμβάνουν φάρμακα που αλληλεπιδρούν με κολχικίνη, πρέπει να λαμβάνουν χαμηλότερες δόσεις ή να χρησιμοποιούν άλλα φάρμακα. Η κολχικίνη έχει επίσης σημαντικό ρόλο στην πρόληψη των επιθέσεων ουρικής αρθρίτιδας (βλ. Παρακάτω).

Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) είναι φάρμακα που μπορούν να μειώσουν τη φλεγμονή και τον πόνο στις αρθρώσεις και σε άλλους ιστούς. Υψηλές δόσεις ΜΣΑΦ βραχείας δράσης δίνουν την ταχύτερη ανακούφιση των συμπτωμάτων. Αυτά τα φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν στομαχικές διαταραχές, έλκη ή διάρροια, αλλά είναι καλά ανεκτά από τους περισσότερους ανθρώπους όταν χρησιμοποιούνται βραχυπρόθεσμα. Μερικά άτομα δεν μπορούν να λάβουν ΜΣΑΦ λόγω καταστάσεων υγείας όπως έλκος στομχου ή μειωμένη νεφρική λειτουργία ή χρήση αντιπηκτικών.

Τα κορτικοστεροειδή είναι χρήσιμες επιλογές για ασθενείς που δεν μπορούν να λάβουν ΜΣΑΦ. Αυτά τα φάρμακα μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματικά στη θεραπεία κρίσεων ουρικής αρθρίτιδας. Εάν εμπλέκονται μόνο μία ή δύο αρθρώσεις, ο γιατρός σας μπορεί να κάνει ένεση κορτικοστεροειδές απευθείας στην άρθρωση σας.

Θεραπεία για την απομάκρυνση της περίσσειας ουρικού οξέος

Οι ασθενείς που έχουν επαναλαμβανόμενες κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας, ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα ή τοφούς ή πέτρες στα νεφρά θα πρέπει να πάρουν φάρμακα για τη μείωση των επιπέδων ουρικού οξέος στο αίμα. Αυτά τα φάρμακα δεν βοηθούν στις κρίσεις της οξείας ουρικής αρθρίτιδας, οπότε οι περισσότεροι ασθενείς θα πρέπει να αρχίσουν να τα παίρνουν μετά από αυτές. Το φάρμακο που χρησιμοποιείται πιο συχνά για να επαναφέρει τα επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα στο φυσιολογικό είναι η αλλοπουρινόλη. Αναστέλλει την παραγωγή ουρικού οξέος. Το Febuxostat, ένα νεότερο φάρμακο, αναστέλλει επίσης την παραγωγή ουρικού οξέος.

Το Probenecid και το Lesinurad βοηθούν τα νεφρά να απομακρύνουν το ουρικό οξύ. Μόνο οι ασθενείς με καλή νεφρική λειτουργία που δεν υπερπαράγουν ουρικό οξύ πρέπει να λαμβάνουν αυτές τις θεραπείες.

Οι κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας συχνά εμφανίζονται όταν αρχίζετε να χρησιμοποιείτε φάρμακα που μειώνουν τα επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα. Οι ασθενείς μπορούν να βοηθήσουν στην αποφυγή φλεγμονών κατά την έναρξη αυτών των φαρμάκων χρησιμοποιώντας επίσης χαμηλής δόσης κολχικίνη ή ΜΣΑΦ. Συχνά, οι γιατροί συμβουλεύουν τους ασθενείς να συνεχίζουν να λαμβάνουν κολχικίνη σε χαμηλή, προληπτική δόση μαζί με το φάρμακο μείωσης του ουρικού οξέος για τουλάχιστον έξι μήνες.

Εάν παίρνετε φάρμακο μείωσης του ουρικού οξέος, ο γιατρός σας θα πρέπει αργά να αυξήσει τη δόση και να συνεχίσει να ελέγχει τα επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα σας. Μόλις τα επίπεδα ουρικού οξέος σας πέσουν κάτω από 6 mg/dL, οι κρύσταλλοι τείνουν να διαλύονται και μπορούν να αποφευχθούν νέες εναποθέσεις κρυστάλλων. Πιθανότατα θα πρέπει να παραμείνετε σε αυτό το φάρμακο μακροπρόθεσμα για να αποφύγετε τις κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας.

Αυτό που λειτουργεί καλά για ένα άτομο μπορεί να μην λειτουργεί τόσο καλά για ένα άλλο. Επομένως, οι αποφάσεις σχετικά με το πότε θα ξεκινήσει η θεραπεία και ποια φάρμακα θα χρησιμοποιηθούν θα πρέπει να προσαρμόζονται για κάθε ασθενή. Οι επιλογές θεραπείας εξαρτώνται από τη νεφρική λειτουργία, άλλα προβλήματα υγείας, προσωπικές προτιμήσεις και άλλους παράγοντες.

Αυτό που τρώτε μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα ουρικού οξέος. Περιορίστε την ποσότητα ποτών με υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη. Το υπερβολικό αλκοόλ, ειδικά η μπύρα, μπορεί να προκαλέσει ουρική αρθρίτιδα. Μειώστε την κατανάλωση αλκοόλ. Περιορίστε την κατανάλωση τροφών πλούσιων σε πουρίνες, όπως κρέας και ορισμένα θαλασσινά.